عییییییییددددددددددمممممممممممممبببببااااااااارررررررکککککککککک

روزگاری بود میوه اش فتنه ، خوراکش مردار ، زندگی اش آلوده ، سایه های

ترس شانه های بردگان را می لرزاند . تازیانه ستم ، عاطفه را از چهره ها

می سترد . تاریکی ، در اعماق تن انسان زوزه می کشید و دخترکان بی

گناه ، در خاک سرد زنده به گور می شدند . و در این هنگام بود که محمد

                          (ص) بر چکاد کوه نور ایستاد و زمین در زیر پاهای او استوار گردید .

نام احمد نام جمله انبیاست / چون که صد آمد نود هم پیش ماست

از مناره پنج نوبت پر خروش  / نام احمد با علی آید به گوش

روز و شب گویم به آوای جلی  / اکفیانی یا محمد یا علی

بعثت رسول عشق و مهربانی مبارک . . .